Recensie Nathalie Meskens - Tapijtconcert

Een prima concert met een ontzettend gezellige sfeer in het Kasteel van Schoten zagen we donderdagavond. Behoorlijk "chill", een verademing om nog eens een concert te zien waar de spontaniteit en intimiteit al van het begin aanwezig was. Dit was puur genieten.

We werden verwelkomd met hapjes en drank. Daarmee mochten we plaatsnemen op stoeltjes of languit verdrinken in een zee van kussens. De belichting was sfeervol, de verwarming werd op maximum gezet. De ideale ingrediënten voor een gemoedelijke avond. Nathalie Meskens en haar pianist Jeroen Tielkin stonden op slechts enkele meters van ons te musiceren. En wat ze brachten, gaf die extra warme gloed mee voor zij die het nog niet warm genoeg hadden.

Meskens is in eerste instantie actrice. Ze zingt graag, maar heeft nooit ambitie gehad om zangeres te worden. Ze heeft dus geen zanglessen of zo na haar theateropleiding gevolgd. Rest ons niet anders dan te concluderen dat ze een natuurtalent is. Meermaals verblufte ze ons wat ze vocaal allemaal kan. Want Nathalie Meskens had verre van eenvoudige songs in haar setlist gestoken.

Je kan alles zeggen door niks te zeggen, liet ze ons weten tijdens haar opener “in a manner of Speaking”, een mooi teder liefdesnummer van Nouvelle Vague. “On and on” van Erikah Badu, doet al meteen het chillsfeertje alle goed. Meskens zet haar vriend in om te beatboxen tijdens het nummer. In de song zingt ze dat ze blut is, high en dat er van seks weinig sprake zal zijn vannacht.

Opvallend is dat ze behoorlijk wat over God zingt. In On and On heeft ze het over “most intellects don’t believe in God”. In “Otherside of the Game” meldt ze dan weer dat God iedereen doorziet. “Werken zorgt ervoor dat je de rekeningen kan betalen”. De actrice die in Schoten geboren is, kiest ook voor nummers waar liefde in voorkomt, maar die je niet in een makkelijke context kan plaatsen. Het leven is niet simpel, maar de liefde verzacht veel, zo lijkt ze ons te willen meegeven.

In God’s song van Randy Newman zingt Meskens waarom God van de mensen houdt. “You must all be crazy to put your faith in me, that's why I love mankind, You really need me” zingt ze cynisch. Een mooi “Ain’t no sunshine” volgt. De zangeres geeft ons mee dat ze vroeger op haar kamer wanneer ze dit nummer hoorde, met haar oor aan de mousse van de luidspreker kwam. Pianist Tielkin mag even solo gaan. Hij kiest om Purcells Music for a while te spelen en te zingen. Het barokke nummer steekt wat af op alle andere nummers. Maar met zijn contratenorstem weet hij wel te overtuigen.

Meskens wrijft af en toe in de handen wanneer ze een volgend nummer begint. “Back to Black” gaat over een liefdesbreuk waarin hij kiest voor zijn ex-lief. Een behoorlijk bittere song. In het filosofische “Keep it loose, keep it tight” zingt ze dat we soms vergeten wie we zijn. Er valt meer in liefde te ontdekken dan enkel zwart en wit. Met dat nummer sluit ze eigenlijk naadloos aan op haar eerste song. De cirkel is rond. Meskens toont ons eens te meer in de nummers die ze zingt, wie ze is. Nuchter en met beide voetjes op de grond. Waren alle artiesten maar wat meer zoals zij…

< Bert Hertogs >

Nathalie Meskens – tapijtconcert: de setlist:

< Bert Hertogs >